De auto moest noodgewongen een 1,5 km van de start af geparkeerd worden.
Dus de spiertjes waren al lekker warm voor ik bij de start kwam.
Daar aangekomen mocht ik nog niet eens starten omdat ik 20 minuten te vroeg was.
Men had echt alles in tijdvakken gezet.
Na eindelijk te zijn gescanned en de consumptiebonnen in ontvangst te hebben genomen kon ik eindelijk op pad.
Eerst een stukje westwaarts door Beneden Leeuwen zelf heen.
Bij de weilanden aangekomen linksaf.
Lekker tempo er in.
Maar dan ineens: Een vlag met de tekst POST 1.
Huh, nou al? We zijn net op pad.
Langzaam kwam het besef waarom er 9 consumptiebonnen waren.
Bij deze eerste post was er iets van (fruit)yoghurt en ik denk koffie/thee.
Dit heb ik allemaal meer even links laten liggen, het was mij nog veel te vroeg voor een rust.
Na het passeren van de provinciale weg, linksaf een boerenerf op.
Dit erf had aan de andere kant ook een toegang tot een weg, dus daar mochten we weer rechtsaf.
Bij een kruising stonden wat medewerkers van de organisatie, die ons vertelden dat we rechtsaf moesten.
Ik denk dat er inderdaad anders wandelaars zouden zijn die rechtstreek naar post 2 zouden lopen.
Maar dus eerst nog een lusje om een visvijver heen. Diverse genummerde tegels gaven een visstek aan.
Rechts van ons de eerste boomgaard met in dit geval peren.
En dan ineens staat iedereen stil.
Waarom werd mij pas even verder duidelijk: post 2.
Men stond in de rij voor koffie.
Ik heb er alleen mijn jasje uitgedaan en ben verder gegaan.
Langs de muziek verzorgd door een dj die een originele kever hiervoor omgebouwd had.
En dan ben je weer net lekker op pad, dient zich de volgende post alweer aan: Post 3.
Deze keer op het terrein van een kinderboerderij.
Bij aankomt door de tot kippenschuur omgebouwde hooi berg.
Tenminste daar leek het op.
De versnapering deze keer was een broodje worst. Maar er stond ook weer een bandje te spelen die muziek naar mijn hart maakte.
Ik hoorde oa Pink Floyd.
Hier heb ik wel even een rust gehouden.
Het broodje worst links laten liggen en een broodje uit mijn eigen voorraad genomen.
We liepen door Wamel heen naar de westkant toe.
Daar een dijk op met de toepasselijke naam: Waalbandijk.
Die naam ben ik tijdens mijn wandeltochten al vaak tegengekomen.
Bij een bankje aan de Veerweg stond een bord ter herinnering aan het hoge water in 1995.
Bij het veerhuis aangekomen alweer de volgende post Nummer 4.
Hier weer ik bijna gesommeerd om de consumptiebon af te geven.
Het was om te weten hoeveel soep er de volgende keer zou moeten zijn.
Maar ik neem geen soep meneer.
Geeft niet, ik wil toch de bon hebben.
De route ging verder door het Veerhuis heen naar het terrss toe.
Een paar Ukrainse dames hedden de soep verzorgd.
Maar omdat men bevestigend antwoorde op mijn vraag of er zout in zat,
heb ik dus inderdaad geen soep genomen.
Buiten op het terras zat weer een orkestje te spelen.
Vervolgens ging de route verder door de uiterwaard heen.
In Wamel zelf weer de volgende post, nr 5.
Ok ok, ik gaf er aan toe.
Broodje met gebakken ei en gelukkig ook nog koffie.
Een wederom een bandje dat er stond te spelen.
Oa muziek van de Dijk kwam voorbij.
Na mijn rust weer verder naar de dijk toe.
Langs 2 "wielen". Kleine meertjes die bij hoog water vollopen en waar het waterin blijft staan.
Naar de brug over de Waal toe.
En ja hoor, alweer een post, de zesde deze keer.
Hier werden oa Sultana's uitgedeeld.
Ook nu weer gewoon doorgelopen. Ik kan wel alles wat uitgedeeld werd aannemen,
maar dan groei ik helemaal dicht.
En daar heb ik totaal geen zin in.
Verder over de dijk naar Beneden Leeuwen.
Hier kwam ik allemaal paarse bordjes tegen met foto en een tekst.
Het bleek dar de Duitsers in de oorlog daar op 6/7 oktober 1944 meer dan 40 gebouwen dmv fosforbommen in brand hadden gestoken.
Lees meer hierover op de website: Beneden Leeuwen herdenkt.
Vervolgens ging het langs een oud overslag station, waarvan de stalen constructie er nog volledig staat.
De route ging verder langs vele woonboten.
En daar zaten echt hele mooie tussen.
Op bijna 16km alweer een post.
Tussen de fruitbomen door kwamen we daar aan.
Met een groot bord dat men daar op 9 en 10 september zelf appels kon plukken voor slechts 1 euro per kilo.
Hier werden ook appel uitgedeeld.
En weer ben ik gewoon doorgelopen.
Even verder weer een stukje over priveterrein, naar een bedrijf waar men water kon tappen en waar aanmoedigings bordjes stonden.
Die in het plaatselijke dialect aangaven dat we er bijna waren.
Maar niet voor we even verder alweer een post tegen kwamen.
Ik was de tel kwijt: was het nou 8 of was het 9?
Er werd in elk geval frisdrank en bier uitgedeeld.
En je raad het al, ik liep weer door.
Nu was het nog maar een kilometertje om bij de finish te komen.
Waar ik om 14:25 uur weer aankwam.
PFFFFF wat een tocht.
Zoveel posten waar eten en drinken uitgedeeld werd.
Je kan het echt bourgondisch noemen.
Route best leuk, maar ik zal hier denk ik niet gauw weer lopen.