De dag van Hoog Soeren.
Een klein dorp waar de route elk jaar door heen gaat.
Maar eerst door het Orderbos langs de beek en het spoor.
Daar vandaan weer naar "Berg en Bos".
Deze keer de "gele weg" oversteken en de heuvel op.
Ik heb wel eens gehoord dat het grote veld als evenemententerrein gebruikt werd.
Wat dan ook weer verklaard waarom er vaste toiletten en stromend water beschikbaar is.
Na onze rust met koffie en een gevulde koek,
gingen we het veld verlaten langs een (volgens mij) andere route dan de voorgaande jaren.
We kwamen langs de "EON piramide" 
Jammer dat de teksten bijna niet te lezen zijn,
dus erg lang zijn wij niet blijven staan om te genieten van de kunstwerk (uche uche).
Ok ok, ik vind er geen z.. aan.
Weer op het pad werden wij aangesprken door de jongens van "Samen 1, Apeldoorn.
Of wij even mee wilden werken aan een interviewtje.
Nou, dat hebben de jongens geweten!
Wat hebben we gelachen met ze.
Wel resulteerde het in lokale bekendheid,
ik werd de volgende dag steeds aangesproken over mijn "wandeltip".
Gewoon de ene voet voor de andere zetten.
Blijkbaar hadden vele het interview gezien.
Wil je het interview zien: https://youtu.be/NMntYwvdKR4
Het interview met ons begint op 7'20".
Na dit intermezzo verder door het bosgebied "Berg en Bos.
Tussen de bomen door liepen wij nog steeds in het zonnetje,
maar het werd wel dreigender.
Bij onze aankomst in Hoog Soeren de volgende rust bij het pannenkoekenhuis Berg en Dal.
Gelukkig was men dit jaar wel goed voorbereid en dus open.
Hier mijn eerste "wandelaarsontbijt",
zoals wij het noemen,
Koffie met appelgebak.
Even later stopte er een ambulance voor de deur die met de blauwe lampen aan, aan kwam rijden.
Even later werd er een dame ondersteund door ambulancepersoneel naar de ambulance gebracht.
Wat een vreselijk vervelend einde van je 4-daagse.
Maar vlak voor wij weer verder wilden gaan,
werd het tijd om de poncho's te pakken.
Ineens begon het te regenen. Jammer maar helaas.
Het waren af en toe nog flink pittige buien ook.
KOMKOMMERRRR!!!! DRRRRROPJES!!!!! J
a hoor de dames stonden weer bij de ingang van het bos.
Deze keer met de 1e prijs rozet die ze gister van Nicole (1 van mijn wandelvriendinnen) hadden gekregen.
Langs het hek ging de route weer de berg op.
Hier liepen we achter een deelnemer in een rolstoel aan.
Hij deed de 4-daagse in een rolstoel!
Wat een respect voor die man om een parcours als dit, wat toch loodzwaar is, te willen volbrengen.
Echt makkelijk had hij het niet met het smalle pad en de vele boomwortels en boomstronken die net boven de grond uit kwamen.
Eenmaal boven vernamen we dat hij volgend jaar weer mee wilde gaan doen,
maar dan op de 40km!!! WOW!!!
We konden de poncho's weer even opruimen omdat het zonnetje alweer aan lekker het verwarmen was.
Na een klein uurtje kwamen we weer aan bij de evenementeweide.
We besloten toch nog maar een rust te nemen.
Dat kon gelukkig even zonder de poncho.
Lekker in de zon genieten van een beker vers fruit met yoghurt.
Na een 20 minuten wilden we weer ver gaan,
Maar nu waren de poncho's wel weer nodig.
Het was inmiddels weer gaan regenen.
Na het verlaten van het rust terrein, liepen we naar de controle.
Nou iedereen was blij dat zij onder een grote partytent stonden te knippen.
De hemel ging ineens open en het kwam met bakken tegelijk naar beneden.
Maar natuurlijk kon niet iedereen onder die party tent staan.
Dus wij liepen snel naar een paar grote bomen om daar ondanks onze poncho's te schuilen.
Dat was echt wel even nodig.
Na deze noodgedwongen rust van een kleine 10 minuten weer verder en die "gele weg" over.
In het bos op een bankje kwamen wij Henk Bartelds (Sinterklaas/Kerstman) tegen.
Drijfnat.
Toen ik zei, wat ben je nat Henk, kreeg ik de opmerking: Ik wilde graag mijn regenjack droog houden!
Heel hard lachend zijn we weer verder gelopen.
Bij aankomst bij de sportvelden van het Sportpark Orderbos, de asfaltweg op.
Maar nee, het makkelijke lopen over asfalt was ons even niet gegund.
Dat hadden wij gister al mogen ervaren.
We werden dus weer het bos in gestuurd, met een paar hele venijnige klimmetjes en afdalingen.
Voelde je je kuiten nog nog door de los zand paden van vandaag.
Dan ging je ze hier wel voelen.
Dan aankomend bij de heuvel waar de scouting bovenop een clubhuis heeft, zie ik iemand op een boomstronk zitten.
Met een petje op die ik maar van 1 persoon ken: Andre Entius.
Maar doordat hij zat te bellen kon ik niet goed zijn gezicht zien en twijfelde ik of hij het wel was.
Ik was totaal "flabbergested" toen hij mij riep en naar mij toe kwam lopen.
Hij was wel de laatse die ik verwacht had te zien!
Maar wat goed om hem weer te zien.
Gezellig dat hij dat laatste kleine stukje mee liep naar de finish.
Lang geleden had hij deze 4-daagse vaak genoeg met zijn zoon Remy en met mij en mijn vader meegedaan.
Wat een verrassing dat hij er was.
Uiteraard bij de finish samen een biertje (0/0) gedaan, voor hij op wegging naar een bbq waar hij naar toe zou gaan.
Tussen de buien door ben ik na enige tijd weer naar het huisje waar wij logeren gelopen.
Op naar de laatste dag.