Dag 4: de finish.
En de dag van Caesarea.

Vanaf de start om de gebouwen heen het bos weer in.
Bospaadjes die af en toe best lastig te lopen zijn, getuige de diverse valpartijen die men maakte omdat wortels van bomen boven de grond kwamen.
Op het pad dat langs de spoorlijn loopt, moest ik een keer wachten op een auto van de organisatie omdat een dame voor mij gevallen was en niet meer op kon staan.
Dat was toen best vervelend, daar de coordinaten die ik doorgaf blijkbaar anders door de kaarten geinterperteerd werd.
Uiteindelijk wel goed gekomen.
Na het oversteken van de spoorlijn naar de A1 toe.
Hier gingen we via het viaduct overheen.
Zwaaien naar het verkeer natuurlijk. En dus ook terug toeterende vachtauto's!
Via het "Van der Huchtbos" waren we op weg naar Ugchelen.
Dan merk je toch dat 1,5 km qua tijd echt wel langer is.
Op de voorgaande dagen is de rust op ongeveer 6km, nu op ruim 7km.
Maar dan smaakt de koffie natuurlijk wel extra lekker, als je er eenmaal bent.
Maar toch, we konden natuurlijk niet echt lang blijven zitten, om van de koffie te genieten.
Over het pleintje heen waar de streekmarkt weer opgebouwd werd.
En bij het verlaten van het Leger des heils terrein vraag ik mij toch echt af hoe goed (of slecht) mensen kunnen lezen.
Diverse mensen liepen de verkeerde kant op, terwijl de route echt heel duidelijk aangegeven is.
Langs de camping waar wij zo vele dagen doorgebracht hebben, het heide terrein op.
Maar dat ging dus wel weer omhoog!
We liepen "Het Leesten" op.
Een paar jaar geleden was er een enorm brede band aan bos met de grond gelijk gemaakt.
Maar de natuur zou de natuur niet zijn als het zich niet zou kunnen herstellen.
Wat was die strook alweer enorm groen geworden.
Waarschijnlijk was dat ook de bedoeling van staatsbosbeheer.
Even verder de splitsing met de langere afstanden, maar we wisten dat die een paar honderd meter verder op onze route er al weer bij zouden komen.
Dit was maar een smal stukje tussen heen en terug weg.
Het pad vervolgde langs "de Trap".
Jaren geleden gingen we daar rechtsaf de trap op en iedereen kwam hoestend, proestend, zuchtend en steunend boven.
Er bleven zelfs wandelaars op de tegenoverliggende trap zitten om te zien hoe de anderen moeizaam boven kwamen.
Puur leedvermaak dus.
Maar sinds een paar jaar mogen we de trap voorbij lopen en gaat het rechtstreeks naar de heide toe.
Die heide ligt op een flinke bult, dus ook daar komt iedereen hoestend, proestend, zuchtend en steunend boven.
Eénmaal boven gaat de route weer naar die camping toe en met een bochtje linksom weer naar Caesarea.
Al snel hadden we daar een paar stoelen.
Ook Andre (met vrouw en "bonus"kids) zaten daar.
Ik had deze week een aardig contact met hen gekregen.
Maar nu was het niet zo leuk, doordat zij een zeer vervelend telefoontje hadden gekregen.
De beide dochters stopten direkt met wandelen en gingen met oma weg.
Andre en zijn vrouw liepen wel door.
Ook wij vervolgden onze weg via de streekmarkt.
Jammer om te zien dat die maar magertjes was ten opzichte van voorgaande edities.
Uiteraard ging de route weer langs "Koppelsprengen" langs de "Hamermolen" naar Ugchelen toe.
Bij het pannenkoeken restaurant gingen we de heuvel weer op.
Boven aan: DROPJES, SPEKKIES, KOMKOMMER!!!
De dames stonden alweer uit te delen.
Nog even langs wat hele mooie huizen van Ugchelen, dan de Europaweg over en het bos weer in.
Bij de spoorwegovergang het bordje: de Laatste kilometer!
Nog even het bospad af en dan linksaf de Apeldoornse "Via Gladiola" op. na een paar honderd meter linksaf het terrein van Victoria Boys op.

We hadden het weer volbracht!